های دوستان
من آمده ام با قسمت سوم داستان^^
ببینین من سرم بخاطر مدرسه خیلی شلوغ شده و یکمی بهم ریخته میشه فعالیتم. مطمئن باشین فرصت گیر بیارم جواب نظراتونو میدم♥

یسری شخصیت دیگه هم اضافه شدن، که توی قسمت بعدی معرفی میشن. حالا برین ادامه مطلب♥^^

_ از شاهین چشم به افراد روی پشت بوم. سریع بیاین جلوی درب اصلی. وسیله حملو نقل جلوی دره.
جوابی نیومد.
_ از شاهین چشم به تسارنایف!!!
نائو جواب نمیداد. یعنی چیزیشون شده؟..
_ شاهین چشم جواب بده!
با شنیدن صدای نائو، سریع گفتم.
_ جلوی درب اصلی منتظرتونیم.
بلند داد زد.
_ جسد شوتا رو باید ببریم! بدون اون برنمیگردم. بقیه دارن میان پایین. سریع خودتو برسون و ببرشون.
از کوچه کناری بیرون میزنم. جلوی کلوب پامو میکوبم روی ترمز. صدای دلخراش لاستیک روی آسفالت باعث شد ماشین های دیگه ای که توی خیابونن آروم تر برونن و کسایی که توی پیاده رو داشتن قدم میزدن خودشونو عقب بکشن. صدای تیر اندازی هم اونارو به وحشت انداخته. به کلوب نگا میکنم. 5 نفر از بچه هایی که بالای پشت بوم بودن داشتن از روی بوم میومدن پایین. به نمای ساختون نگا میکنم. جای پایی برای بالا رفتن نداره.
_ میتسو بشین پشت فرمون. اونارو برسون پیش بقیه.
از ماشین پیاده میشمو درو محکم به هم می کوبم. یکیشون تیر خورده بود و به کمک بقیه پایین پرید. کوگیتو سیندرِی که یکی از زیر دستای نائو بود سریع جلو اومد.
_ قربان. نائو نمیاد. نمیتونم بیارمش.
با دو انگشتم به سمت ماشین اشاره میکنم ومیدوئم سمت در اصلی کلوب. سریع درو باز میکنم و میرم تو. گذرا به تعدادی از آدمایی که از این همهمه ترسیده بودن نگاهی میندازم. خودشونو پشت میزا قایم کرده بودن. احتمالا اینقدر مست بودن که نتونستن خارج بشن. سریع میرم کنار میز متصدی بار. خودشو پشت میز قایم کرده و یه بطری هم محکم توی بغلش گرفته. دستمو محکم میکوبم روی میز.
_ راه پله ای که میرسه به پشت بوم کجاس؟؟؟
به در کنار یکی از کمدا اشاره کرد و منم سریع میدوم سمتش. درو باز میکنم و راه پله ای که جلوی راهمه رو دوتا دوتا میرم بالا. این ماموریت باید بدترین افتضاح توی کل عمرم باشه. راه پله که تموم شد و حالا جلوی در که احتمالا میخورد به پشت بوم ایستاده ام. سریع دستمو میزارم رو دستگیره و بازش میکنم. نائو روی زمین دراز کشیده بود و داشت با تفنگ چی تاک، اونارو هدف میگرفت.
_ نائو بیا بریم. کله شق نباش!
به من گوش نمیداد. روی زمین دراز کشیدمو قلت میزنم سمتش. محکم مچ دستشو میگیرمو میکشم. سفت خودشو به زمین چسبونده.
_ این یه دستوره!
با دقت فقط به جلو نگاه میکرد. آروم گفت: این بار دیگه عمل نمیشه قربان.
محکم با دست دیگم مچ پاشو میگیرمو باهم میکشم عقب. اسلحه بدست عقب کشیده شد. نفسمو برای یه لحظه حبس کردمو با خشم زیادی که توی وجودمه داد میزنم: با من میای پایین!!
این بار تقلایی نکرد و با من همراه شد. سینه خیز میریم سمت لبه دیوار. با دستام از لبه دیوار آویزون میشمو میپرم پایین. نائو هم اسلحشو میندازه تو دست من و میپره پایین.
_ توی کوچه سمت راست کلوب منتظر شما هستم.
صدای کوگیتو بود. اون راننده سریعیه. رو میکنم به نائو و با علامت سر، میدوم به سمت جایی که کوگیتو هست. اصلا نمیفهمم زمان چجوری داره میگذره. مغزم خالیه و هیچ احساسی ندارم. تنها چیزی که میدونم اینه که به همه چیز گند زدم. ب روحیه همه گند زدم. و حالا حتی نمیدونم دارم چیکار میکنم.
تا وارد کوچه شدیم ماشینی که قرار بود باهاش بریم جلوتر اومد و جلومون ترمز زد. سریع در جلو رو باز میکنم و نائو هم به همین ترتیب در عقب رو باز کرد و توی ماشین می شینیم. چشامو میبندم و کوگیتو بدون هیچ حرفی شروع به حرکت کرد. خسته شدمو حس میکنم هیچ انرژی ای ندارم.
از آینه جلو، به نائو نگاه میکنم. به بیرون زل زده بود. همش تقصیر منه. این وضع، حال دوستام... همش تقصیر منه.. به جلو خیره میشم. نزدیک جایی که ماشین هامون پارک شدن میشیم.
_ کوگیتو! سوار یکی از اسکالید من شو و به ایزابل بگو یه ردیاب روی کانتینرشون نصب کردم. وسایلشو آماده کنه و سوار بشه.
سرشو تکون میده.
_ چشم قربان!
می رسیم به بقیه. بچه ها توی ماشین ها نشسته بودن جز ساچی، کنتارو و میتسو. وقتی کوگیتو ترمز میکنه و ماشین می ایسته، سری دستگیره در رو فشار میدمو پیاده میشم. ساچی میدوه سمتم.
_ اونی سان...
اشک تو چشاش حلقه میزنه. کلاه نوپر توی دستشو فشار میده و جلوتر میاد.
_ برو سوار ماشین کنتارو.
زیر لب یچیزی میگه که بهش توجهی نمیکنم و میرم سمت کنتارو.
_ کیمجی سان! ما میریم دنبال کانتینر تا مکانشون رو شناسایی کنیم. چون ماموریت لو رفته احتمالا مخفی گاهشونو تغییر بدن که باید دنبالشون کنیم. لطفا شما برید.
اخماشو توی هم برد و زل زد به چشامو بدون اینکه حرفی بزنه روشو برگردوند و رفت. اون هم احساس منو داره احتمالا. نفسمو میدم بیرون ولبمو گاز میگیرم. بیسیمو میگیرم جلوی دهنم.
_ هالک کوچک. لطفا توی اسکالید من بشین.
کوگیتو کنار من زد روی ترمز. نزدیک شدم و دستمو میبرم جلو تا درو باز کنم که نائو اومد نزدیک.
_ من هم میتونم بیام؟
با حالتی خنثی جواب میدم: نه!
این لحن شاید بی رحمیه. ولی دیگه حوصله چیزیو ندارم.

_ با بقیه برگرد و استراحت کن.

نگاه نمیکنم که عکس العملش چیه و سریع دستگیره درو فشار میدم و جلو میشینم. پشت سر من رایدن و میتسو هم سوار شدن. کوگیتو بعد از اینکه در بسته شد راه افتاد. سرمو برمیگردونم و رو به ایزابل میگم: ردیابیشون کن و مسیرو به جی پی اس ماشین بده.
موهای آبی رنگشو از جلوی صورتش کنار زد و با چشمای مطمئنش جواب داد: های!
هکری به خوبی اون بینمون نیست. هرچند فقط 17 سالشه ولی خیلی کارش خوبه. سرمو تکیه میدم به صندلیم و چشامو میبندم.
_ قربان پیداشون کردم.
آروم میگم: خوبه...
چه وضعیتی درست کردم. چرا واقعا... همه بهم ریختن... اینا همش تقصیر رفتن شماست... از روزی که شما مارو ترک کردی، بهم ریختیم...
هه.. وسط عملیات دارم به چی فکر میکنم. دستمو میزارم روی پیشونیم و نفس عمیقی میکشم. ولی همش تقصیر اتفاقات اون روزه. نه...
دستمو از رو پیشونیم برمیدارم و عصبی از پشت شیشه به بیرون زل میزنم. چرا اشتباهات خودمو گردن گذشته میندازم؟؟ وقتی همچیز مسئولیتش با خودمه. مرگ شوتا..
_ ریونوسکه سان.. حالتون خوبه؟؟؟
صدای نگران میتسو بود. جواب میدم: بله خوبم.
و از آینه جلو به بچه های عقب نگاه میکنم. رایدن اخماشو توی هم فرو برده بودو سرشو به شیشه تکیه داده. میتسو هم وسط نشسته. ایزابل به حرف اومد: عجیبه... چرا...
سرمو برمیگردونم عقب.
_ چیشده؟
سرشو از توی لبتاپش اورد بیرون و با تعجب گفت: موردی که تعقیبش میکردیم بعد از توقف توی یکی از دامداری های اطراف شهر به سمت شمال داشت حرکت میکرد که یهو از بین رفت.
ابروهامو توی هم فرو کردم.
_ خیله خب. میریم به جایی که متوقف شده بودن.
رایدن، با صدای بم و کلفتی که داشت جواب داد: اما اونجارو احتمالا تخلیه کردن. رفتن به اونجا چه فایده ای داره؟
به بینیم دست میکشم.
_ شاید یه سرنخی پیدا بشه. از بین رفتن اون کانتینر هم احتمالا کار دست بالایی هاشون بوده. اونا متوجه ماموریتمون شدن و پاکسازی کامل انجام دادن. معلوم نیست چیشده. بهرحال باید به مخفی گاه قبلیشون بریم.
کوگیتو به مانیتور کنار دستش نگاهی انداخت و باز به جلو چشم دوخت. ایزابل مقصد رو براش فرستاده. دستمو لای موهام میبرمو دوباره نفس عمیقی میکشم. بعد هم به جاده نگاه میکنم. از شهر خارج میشیم و من توی این مسیر فقط به فکر میکنم که نباید این ماموریت بدون هیچ منفعتی باشه. کم کم به محل میرسیم و یه ساختمون بزرگ که بعضی از چراغ هاش هم روشن بود از دور پیدا میشه. کوگیتو پاشو روی پدال گاز فشار میده و سریعتر میرونه.
_ جلوی در پارک کن و با ایزابل منتظر ما بمون. ایزابل تو هم اگر چیزی شد بهمون بگو.
سرمو برمیگردونم عقب و رو به رایدنو میتسو میگم: جلیقه های ضد گلولتونو سفت کنین و تفنگاتونم آماده کنین. پیاده میشیم.
بعد از چند لحظه جلوی در پارک میکنیم و پیاده میشیم. از شهر دوریم و نور درست حسابی ای نیست. نمیدونم باز هم با شکست مواجه میشیم یا نه اما سریع و آروم میدوئم سمت در و پشتمو میچسبونم بهش. با پام آروم درو باز میکنم و میپرم بین در. کسی نبود. اروم و با احتیاط داخل میشمو بچه ها هم پشت سرم میان. اینجا هیچی نیست جز نور زردی که از لامپ ها میومد و اخر سالن هم یکی ازونا خراب بودو مدام روشن خاموش میشد. شبیه یه راهرو هست و دو طرفمونم به حالت استبل، اتاقک اتاقک جدا بود. با این تفاوت که با میله هایی براش حصار درست کرده بودن. اروم قدم برمیداشتم و به دورو بر نگاه میکردم. رایدن و میتسو هم به دنبال سر نخی بودن تا بهمون برای پیدا کردنشون کمک کنه. به وسطای راهرو که رسیدیم رایدن گفت: فایده نداره. همه جارو تخلیه کردن. اینجا چیزی جز کاه نیست.
توجه زیادی نمیکنم و جلو تر میرم. یهو سمت راستم متوجه چیزی میشمو برمیگردم. توی یکی از اون اتاقک ها دو نفر به گوشه های انتهایی خزیده بودن. اروم جلو میرمو میگم: شما کی هستید؟!؟!
دو پسرن. با این حرف من یکی از اونا که موهای قهوه ای روشن مایل به زردی داشت شروع کرد به فریاد زدن.
_ ازینجا بریــــــن!!! از جون من چی میخوایــــن؟؟؟؟
چشمام گرد شد. رایدنو میتسو دویدن پیشیم. معلومه که اذیتشون میکردن. با صدای وحشتناک و پر از خشی هنوزم هم داشت التماس میکرد که ازونجا بریم. رایدن سریع با ابزار کوچیکی که میتونست باهاش هر قفلیو باز کنه، در رو باز کرد و داخل شد. پسر خودشو عقب کشید و بلند تر داد زد: نـــــه نزدیک نیا!!!! به من دست نزن. برو گمشـــــو.
عجیب بود. احتمالا... بهش آزار رسونده بودن...
رایدن سریع جلو رفت و گفت: ما باهاتون کاری نداریم. میخوایم کمکتون کنیم. فقط اگر میدونین اونا کجا رفتن بهمون بگین!
اون هر لحظه دیونه تر میشد و بیشتر میترسید. پسر دیگه بی جون و بی حال فقط داشت به ما نگاه میکرد. اونو میتونستیم بلند کنیمو ببریم اما این یکی...میتسو سریع داخل شدو سرنگی رو از توی کیف کمریش بیرون آورد. پسر دادش هوا رفت: گمشــــو دختره هرزه!!!!!!!!

_ تسوباکی سان! لطفا بگیریدش!! باید ببریمش! میتونه بهمون اطلاعات بده.
رایدن سریع دستو پای پسر رو چسبید. نمیتونم باور کنم یه همچین آدمی رو... میخوره بهش که فقط دو سه سالی از من کوچیکتر باشه اما تا دست رایدن بهش خورد اشکش درومده... معلوم نیست باهاشون چیکار کردن...
میتسو سرنگ رو توی دست پسر فرو کرد. بعد از چند لحظه بیهوش شد. رایدن بلندش کرد و روی شونش گذاشت. من هم نزدیک پسر دیگه که اون احتمالا از اون یکی بیشتر سن داشت میشمو بلندش میکنم.
_ کوگیتو. ما داریم میایم. دو نفر رو با خودمون آوردیم. به مرکز خبر بده که داریم برمیگردیم.
***

ممنون که خوندین^^ نظر بدین انگیزه بگیرم واس پارت بعدی :/